Chapter 114: Shedding shyness

He said:

 

For those pining due to

Unrequited love –

How else can they draw strength

Than ride the mock ‘palm-horse’ *

To proclaim love and get relief.

1131 V1  (Manakudavar)

 

For those pining due to love,

Once enjoyed but now denied,

How else can they draw strength

Than ride the mock ‘palm-horse’

To proclaim love and feel relieved.

1131 V2 (Parimelazhagar)

 

The body and the soul

Able to bear no more

Have shed their reserve

That inhibits riding

The palm-horse, declaring love.

1132

 

Shyness and chivalry

I possessed once before.

All I am left with now

Is the mock palm-horse

The love-struck men mount.

1133

 

The gusting stream

Of love and lust

Will sweep away

My raft of modesty

And manly gallantry.

1134

 

She of small bangles

Beaded with garlands

Has left me with

The mock palm-horse

And blues of the dusk.

1135

 

My eyes refuse sleep

‘Cos of this naive girl.

Even at midnight

I think of mounting

The horse of palm fronds.

1136

 

She said:

 

Pining is aroused

By a sea of love.

Yet, we don’t mount the palm-horse.

What can indeed be better

Than to be born a woman?

1137

 

Love spared me not

For my reserve that is rare

Nor thought I deserve pity.

It has breached my covertness

And come out in the open.

1138

 

No one knows, thinking so

The love I conceal

Has revealed itself

On the streets via

Whispers and gossip.

1139 V1 (Parimelazhagar)

 

No one knows, bar me –

thinking so, my love

Has revealed itself,

Smearing on the streets

In a bemused state.

1139 V2 (Manakudavar)

 

Ignorant folks

Sneer at me

When they see me.

Ah, they haven’t been through

What I have undergone.

1140

 

* ‘Matal oortal/erutal’ – This was an ancient tradition for men referred to in old Tamil literature, of riding a mock horse made of palm fronds, while carrying the painting of the loved one, and proclaiming his love in public.

 

அதிகாரம் 114: நாணுத்துறவுரைத்தல்

 

காமம் உழந்து வருந்தினார்க் கேமம் மடவல்ல தில்லை வலி.	1131
நோனா உடம்பும் உயிரும் மடலேறும் நாணினை நீக்கி நிறுத்து.	1132
நாணொடு நல்லாண்மை பண்டுடையே னின்றுடையேன் காமுற்றார் ஏறு மடல்.	1133
காமக் கடும்புனல் உய்க்குமே நாணொடு நல்லாண்மை என்னும் புணை.	1134
தொடலைக் குறுந்தொடி தந்தாள் மடலொடு மாலை உழக்கும் துயர்.	1135
மடலூர்தல் யாமத்தும் உள்ளுவேன் மன்ற படலொல்லா பேதைக்கென் கண்.	1136
கடலன்ன காமம் உழந்தும் மடலேறாப் பெண்ணிற் பெருந்தக்க தில்.	1137
நிறைஅரியர் மன்னளியர் என்னாது காமம் மறையிறந்து மன்று படும்.	1138
அறிகிலார் எல்லாரும் என்றேயென் காமம் மறுகின் மறுகும் மருண்டு.	1139
யாம்கண்ணிற் காண நகுப அறிவில்லார் யாம்பட்ட தாம்படா வாறு.	1140

 

 

Chapter 113: In praise of love

 

He said:

Milk mixed with honey it is

Saliva springing

From her mouth

With shiny teeth

And sweet words.

– Kural 1121

 

What is the soul

to the body?

Such is the bond

Between me

And my lady.

– Kural 1122

 

Pupil of my eye,

Go away!

There ain’t room enough

For the girl I love

She with a fine brow.

– Kural 1123

 

The girl decked with splendid jewels

Is my very life

When she is with me,

And brings on death

When she leaves me.

– Kural 1124

 

I shall remember

The nature of her

With bright warring eyes

If I ever forget her;

But I know not forgetting.

– Kural 1125

 

She said:

He never leaves my eyes.

When I blink, he remains

And yet stays unhurt.

He – my love,

Is exceptional.

– Kural 1126

 

My beloved resides

Within my eyes.

I never paint them

Lest he vanishes

For that brief time.

– Kural 1127

 

My beloved resides

Within my heart.

I fear eating food

That is steaming hot

Lest he gets burnt.

– Kural 1128

 

If I shut my eyes

He would be veiled;

Knowing this I sleep not.

Hence the townsfolk

Call him uncaring.

– Kural 1129

 

He lives with delight

Always in my heart.

But the townsfolk

Call him loveless

As he dwells apart.

– Kural 1130

 

அதிகாரம் 113: காதற்சிறப்புரைத்தல்

பாலொடு தேன்கலந் தற்றே பணிமொழி வாலெயி றூறிய நீர்.	1121
உடம்பொ டுயிரிடை என்ன மற்றன்ன மடந்தையொ டெம்மிடை நட்பு.	1122
கருமணியிற் பாவாய் நீ போதாயாம் வீழும் திருநுதற் கில்லை இடம்.	1123
வாழ்தல் உயிர்க்கன்னள் ஆயிழை சாதல் அதற்கன்னள் நீங்கு மிடத்து.	1124
உள்ளுவன் மன்யான் மறப்பின் மறப்பறியேன் ஒள்ளமர்க் கண்ணாள் குணம்.	1125
கண்ணுள்ளிற் போகார் இமைப்பிற் பருவரார் நுண்ணியரெம் காத லவர்.	1126
கண்ணுள்ளார் காத லவராகக் கண்ணும் எழுதேம் கரப்பாக் கறிந்து.	1127
நெஞ்சத்தார் காத லவராக வெய்துண்டல் அஞ்சுதும் வேபாக் கறிந்து.	1128
இமைப்பிற் கரப்பாக் கறிவல் அனைத்திற்கே ஏதிலர் என்னுமிவ் வூர்.	1129
உவந்துறைவ ருள்ளத்துள் என்றும் இகந்துறைவர் ஏதிலர் என்னுமிவ் வூர்.	1130

 

Chapter 112: In praise of her charms

Bless you Anicham*,

You’re soft, no doubt!

More delicate

Than you, is she

Who I covet.

– Kural 1111

(*Anicham – a mythical flower so sensitive that it droops or withers if anyone even smells it.)

 

How you’re seduced, my heart,

When you see a flower.

Flowers seen by all,

You are mistaken,

Are not her eyes.

– Kural 1112

 

She of supple arms,

Tender-sprouts her body,

Pearly is her smile,

Heady is her smell,

Spear-like her smeared* eyes.

– Kural 1113

* Tamil women used to paint their eyebrows and eyelids with collyrium, a black eyeshadow.

 

Feeling it’s no match,

Lily would wilt down

And stare at the ground

If it sees the eyes of her

Who wears graceful jewels.

– Kural 1114

 

She has worn anicham flower

Without pinching out its stalk.

Her slender waist

May no more hear

Auspicious drums.

 – Kural 1115

 

Which is the moon

And which the girl’s face,

Unable to discern,

The baffled stars have

Strayed from their course.

 – Kural 1116

 

The glistening moon

That wanes and waxes

Is marred by vacant spaces.

Is there a single taint

On my maiden’s face?

– Kural 1117

 

Long live moon!

I shall love you too

If only

You can be radiant

As my girl’s face.

– Kural 1118

 

She has eyes like a broad flower.

Moon,

If you can resemble her face

You need not appear

For everyone to see.

– Kural 1119

 

Anicham flower

And annam’s* feather:

Under milady’s feet,

They are nothing but

Nerunji thorn fruit.

– Kural 1120

* Annam – a mythical species of swan, that can sift water and milk, and is used in poems as a metaphor or simile for gracious gait and gentle looks. Also, the vehicle of Lord Brahma.
* Nerunji – A common herb with thorny fruits (terrestris tribulis/ cow’s thorn/ caltrop/cat’s head)

 

அதிகாரம் 112: நலம்புனைந்துரைத்தல்

நன்னீரை வாழி அனிச்சமே நின்னினும் மென்னீரள் யாம்வீழ் பவள்.	1111
மலர்காணின் மையாத்தி நெஞ்சே இவள்கண் பலர்காணும் பூவொக்கும் என்று.	1112
முறிமேனி முத்தம் முறுவல் வெறிநாற்றம் வேலுண்கண் வேய்த்தோ ளவட்கு.	1113
காணின் குவளை கவிழ்ந்து நிலனோக்கும் மாணிழை கண்ணொவ்வேம் என்று.	1114
அனிச்சப்பூக் கால்களையாள் பெய்தாள் நுசுப்பிற்கு நல்ல பாடாஅ பறை,	1115
மதியும் மடந்தை முகனும் அறியா பதியிற் கலங்கிய மீன்.	1116
அறுவாய் நிறைந்த அவிர்மதிக்குப் போல மறுவுண்டோ மாதர் முகத்து.	1117
மாதர் முகம்போல் ஒளிவிட வல்லையேல் காதலை வாழி மதி.	1118
மலரன்ன கண்ணாள் முகமொத்தி யாயின் பலர்காணத் தோன்றல் மதி.	1119
அனிச்சமும் அன்னத்தின் தூவியும் மாதர் அடிக்கு நெருஞ்சிப் பழம்.	1120

 

Chapter 98: Greatness

Reputation rests on possession of passion; It’s a disgrace to strive to live if ‘tis foregone.	971
All beings are born equal. Distinction Comes with differences in profession.	972
All beings are born equal. Distinction Comes with difference in deeds.	972 V2
Eminent in stature, but not eminent in deed, is no eminence Lowly in stature, but not lowly in deed, is no lowliness.	973
Like women of virtue, greatness exists Due to steadfast adherence to its virtues.	974
Those who are bestowed with greatness Do deeds that aren’t commonplace.	975
The petty do not have it in them, the foresight To embrace and emulate the great.	976
The undeserving, if eminence graces, Pompous, lowly conduct ensues.	977
Greatness has forever humility Pettiness wallows in vanity.	978
Greatness is devoid of pride Pettiness is perfused with bombast.	979
Greatness masks others’ failings Pettiness keeps wailing.	980

---

அதிகாரம் 98: பெருமை

ஒளியொருவற் குள்ள வெறுக்கை இளியொருவற் கஃதிறந்து வாழ்தும் எனல்.	971
பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் சிறப்பொவ்வா செய்தொழில் வேற்றுமை யான்.	972
மேலிருந்தும் மேலல்லர் மேலல்லார் கீழிருந்தும் கீழல்லார் கீழல் லவர்.	973
ஒருமை மகளிரே போலப் பெருமையுந் தன்னைத்தான் கொண்டொழுகின் உண்டு.	974
பெருமை யுடையவர் ஆற்றுவார் ஆற்றின் அருமை யுடைய செயல்.	975
சிறியார் உணர்ச்சியுள் இல்லை பெரியாரைப் பேணிக்கொள் வேமென்னும் நோக்கு.	976
இறப்பே புரிந்த தொழிற்றாஞ் சிறப்புந்தான் சீரல் லவர்கட் படின்.	977
பணியுமாம் என்றும் பெருமை சிறுமை அணியுமாம் தன்னை வியந்து.	978
பெருமை பெருமிதம் இன்மை சிறுமை பெருமிதம் ஊர்ந்து விடல்.	979
அற்றம் மறைக்கும் பெருமை சிறுமைதான் குற்றமே கூறி விடும்.	980

 

Chapter 97: Dignity

It maybe essential and important, yet, let it go, if it is beneath your dignity.	961
It may be fatal not to do it, yet, let it go, if it lowers your dignity.	961 V2
Fame and riches may beckon but they’d not do ignoble deeds, those who seek high-mindedness besides honour.	962
In times of prosperity, humility is needed; but during poverty, don your pride.	963
When people slip beneath their dignified state, they are lowly as hair fallen from the head.	964
A base act, as minor as a rosary pea, will make those, as towering as a mountain, to shrivel.	965
It leads not to earthly fame, nor to a divine land; why then must one scamper behind those who revile them.	966
Better to be known that he died without stooping low, than live by depending on those who humiliate him.	967
Living on to preserve your body, when the greatness of your character is gone – is that an elixir of life?	968
The kavarimaa will cease living if a shred of hair is lost; likewise, there are those who’ll shed their lives, if disgraced.	969
The world shall revere their fame, those who are proud enough to face death than ignominy.	970

---

அதிகாரம் 97: மானம்

இன்றி அமையாச் சிறப்பின ஆயினும் குன்ற வருப விடல்.	961
சீரினும் சீரல்ல செய்யாரே சீரொடு பேராண்மை வேண்டு பவர்.	962
பெருக்கத்து வேண்டும் பணிதல் சிறிய சுருக்கத்து வேண்டும் உயர்வு.	963
தலையின் இழிந்த மயிரனையர் மாந்தர் நிலையின் இழிந்தக் கடை.	964
குன்றின் அனையாரும் குன்றுவர் குன்றுவ குன்றி யனைய செயின்.	965
புகழின்றால் புத்தேள்நாட் டுய்யாதால் என்மற் றிகழ்வார்பின் சென்று நிலை.	966
ஒட்டார்பின் சென்றொருவன் வாழ்தலி னந்நிலையே கெட்டான் எனப்படுதல் நன்று.	967
மருந்தோமற் றூனோம்பும் வாழ்க்கை பெருந்தகைமை பீடழிய வந்த விடத்து.	968
மயிர்நீப்பின் வாழாக் கவரிமா அன்னார் உயிர்நீப்பர் மானம் வரின்.	969
இளிவரின் வாழாத மானம் உடையார் ஒளிதொழு தேத்தும் உலகு.	970

 

 

Chapter 96: Lineage

Those of good birth stand apart through their sense of justice and sense of shame that come naturally for them.	951
Propriety, truth and modesty: those of good birth do not lapse on these three.	952
Those born in a family that treasures truth internalize these four: smile, generosity, sweet words and not belittling anyone.	953
Even if they are bound to gain millions, those of good lineage shall never stoop to do things beneath themselves.	954
Their ability to give may dwindle, but those of ancient lineage do not depart from their character.	955
Those who seek to live in harmony with their families, of flawless descent, do not do unworthy deeds spurred by vengeance and deceit.	956
Any fault in a person of good descent stands out like the wart on the moon of the sky.	957
If lack of compassion is seen while considering the welfare of others, aspersions are cast on their ancestry.	958
The sprouting shoots betray the seed hidden in the soil; words spoken portray the nature of their families.	959
If one cares for his wellbeing, he needs a sense of shame; if one cares for his family, he needs to be humble before anyone.	960

---

 

அதிகாரம் 96: குடிமை

இற்பிறந்தார் கண்ணல்ல தில்லை இயல்பாகச் செப்பமும் நாணும் ஒருங்கு.	951
ஒழுக்கமும் வாய்மையும் நாணுமிம் மூன்றும் இழுக்கார் குடிப்பிறந் தார்.	952
நகைஈகை இன்சொல் இகழாமை நான்கும் வகையென்ப வாய்மைக் குடிக்கு.	953
அடுக்கிய கோடி பெறினும் குடிப்பிறந்தார் குன்றுவ செய்தல் இலர்.	954
வழங்குவ துள்வீழ்ந்தக் கண்ணும் பழங்குடி பண்பின் தலைப்பிரிதல் இன்று.	955
சலம்பற்றிச் சால்பில செய்யார்மா சற்ற குலம்பற்றி வாழ்துமென் பார்.	956
குடிப்பிறந்தார் கண்விளங்கும் குற்றம் விசும்பின் மதிக்கண் மறுப்போல் உயர்ந்து.	957
நலத்தின்கண் நாரின்மை தோன்றின் அவனைக் குலத்தின்கண் ஐயப் படும்.	958
நிலத்திற் கிடந்தமை கால்காட்டும் காட்டுங் குலத்திற் பிறந்தார்வாய்ச் சொல்.	959
நலம்வேண்டின் நாணுடைமை வேண்டும் குலம்வேண்டின் வேண்டுக யார்க்கும் பணிவு.	960

 

Chapter 95: Medicine

Food and deed, both in excess and deficit, cause disease, induced by the three (humors)* listed by the learned, starting with wind.	941
The body needs no medicine, if one eats after ensuring the earlier intake is digested.	942
After digestion, eat in right measure. This is the way for the possessor of the body to prolong its being.	943
After ascertaining digestion, when you feel quite hungry, eat, in right measure, food that suits your constitution.	944
If one eats after refusing incompatible food there is no harm for their existence.	945
Joy resides with one who knows what not and how much to eat. Likewise, disease rests with the glutton.	946
One who cannot judge his extent of hunger and gobbles up greedily will be afflicted with boundless malady.	947
Diagnose the disease, detect its root cause, discern its cure and then act aptly.	948
The learned medic should consider the state of the ailing, the extent of ailment and the timing, and then treat.	949
The ailing, the medic, the medicine and the caregiver – the treatment encompasses all these four.	950

---

 

அதிகாரம் 95: மருந்து

மிகினும் குறையினும் நோய்செய்யும் நூலோர் வளிமுதலா எண்ணிய மூன்று.	941
மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக் கருந்திய தற்றது போற்றி உணின்.	942
அற்றால் அளவறிந் துண்க அஃதுடம்பு பெற்றான் நெடிதுய்க்கு மாறு.	943
அற்ற தறிந்து கடைப்பிடித்து மாறல்ல துய்க்க துவரப் பசித்து.	944
மாறுபா டில்லாத உண்டி மறுத்துண்ணின் ஊறுபா டில்லை உயிர்க்கு.	945
இழிவறிந் துண்பான்கண் இன்பம்போல் நிற்கும் கழிபேர் இரையான்கண் நோய்.	946
தீயள வன்றித் தெரியான் பெரிதுண்ணின் நோயள வின்றிப் படும்.	947
நோய்நாடி நோய்முதல் நாடி அதுதணிக்கும் வாய்நாடி வாய்ப்பச் செயல்.	948
உற்றான் அளவும் பிணியளவும் காலமும் கற்றான் கருதிச் செயல்.	949
உற்றவன் தீர்ப்பான் மருந்துழைச் செல்வானென் றப்பானாற் கூற்றே மருந்து.	950

* As per traditional Indian Medical systems, Vaadham, pitham, kabam (Wind, bile and phlegm) are the three bodily humors, whose balance determines the health of a person.

 

Chapter 94: Gambling

Love not gambling even when you win. To win is akin to a fish biting the metallic hook on a fishing line.	931
Can there ever be a rewarding course of life for a gambler who wins one to lose a hundred.	932
If one keeps calling as the dice roll, their wealth shall roll away to others.	933
Nothing else can cause as much poverty as the degrading and demeaning gambling.	934
The dice, the casino and the playing hand – those who lovingly embrace these lose everything.	935
When one is enclasped by Gambling, the Imp of Misfortune, they shall starve and suffer.	936
When one enters the gambling den at dawn, their character and inheritance decline.	937
If one fritters time away at the casino, their character and inheritance decline.	937 V2
It erodes wealth and imposes falsehood – gambling that causes torment and erases tenderness.	938
Food, dress, learning, wealth and fame – these five elude one who takes to the dice.	939
Like the spirit that yet loves the body in torment, the gambler loves to wager despite the losses.	940

---

 

அதிகாரம் 94: சூது

வேண்டற்க வேன்றிடினும் சூதினை வென்றதூஉம் தூண்டில்பொன் மீன்விழுங்கி யற்று.	931
ஒன்றெய்தி நூறிழக்கும் சூதர்க்கு முண்டாங்கொல் நன்றெய்தி வாழ்வதோ ராறு.	932
உருளாயம் ஓவாது கூறின் பொருளாயம் போஓய்ப் புறமே படும்.	933
சிறுமை பலசெய்து சீரழிக்கும் சூதின் வறுமை தருவதொன் றில்.	934
கவறும் கழகமும் கையும் தருக்கி இவறியார் இல்லாகி யார்.	935
அகடாரார் அல்லல் உழப்பர்சூ தென்னும் முகடியான் மூடப்பட் டார்.	936
பழகிய செல்வமும் பண்பும் கெடுக்கும் கழகத்துக் காலை புகின்.	937
பொருள்கெடுத்துப் பொய்மேற் கொளீஇ அருள்கெடுத் தல்லல் உழப்பிக்குஞ் சூது.	938
உடைசெல்வம் ஊணொளி கல்விஎன் றைந்தும் அடையாவாம் ஆயம் கொளின்.	939
இழத்தொறூஉம் காதலிக்கும் சூதேபோல் துன்பம் உழத்தொறூஉம் காதற் றுயிர்.	940

 

 

 

 

Chapter 93: Avoiding alcohol

They shall not be respected nor feared, and they shall lose their glory – they who are in love with alcohol.	921
Consume not alcohol; consume if you will, those who care not to be held highly by the noble.	922
Drunken revelry is horrid in front of your mother; how would it seem in front of the esteemed?	923
The good lady, Sense of Shame, will turn her back on those despicably guilty of being drunk.	924
They have no sense of consequences, those who pay to lose their senses.	925
One who is asleep is no different from the dead; one who consumes alcohol forever consumes poison.	926
Those who are in a perpetual drunken stupor shall be sneered at by the knowing locals.	927
Drop the pretense of never feeling merry while drinking; all that’s hidden in your heart will tumble out.	928
Making an inebriated person see reason is like pursuing with a flame, someone under water .	929
While sober, will he not think of his crapulence when he sees others sloshed under the influence?	930

---

அதிகாரம் 93: கள்ளுண்ணாமை

உட்கப் படாஅர் ஒளியிழப்பர் எஞ்ஞான்றும் கட்காதல் கொண்டொழுகு வார்.	921
உண்ணற்க கள்ளை உணிலுன்க சான்றோரான் எண்ணப் படவேண்டா தவர்.	922
ஈன்றாள் முகத்தேயும் இன்னாதால் என்மற்றுச் சான்றோர் முகத்துக் களி.	923
நாணென்னும் நல்லாள் புறங்கொடுக்கும் கள்ளென்னும் பேணாப் பெருங்குற்றத் தார்க்கு.	924
கையறி யாமை உடைத்தே பொருள் கொடுத்து மெய்யறி யாமை கொளல்.	925
துஞ்சினார் செத்தாரின் வேறல்லர் எஞ்ஞான்றும் நஞ்சுண்பார் கள்ளுண் பவர்.	926
உள்ளொற்றி உள்ளூர் நகப்படுவர் எஞ்ஞான்றும் கள்ளொற்றிக் கண்சாய் பவர்.	927
களித்தறியேன் என்பது கைவிடுக நெஞ்சத் தொளித்ததூஉம் ஆங்கே மிகும்.	928
களித்தானைக் காரணம் காட்டுதல் கீழ்நீர்க் குளித்தானைத் தீத்துரீஇ யற்று.	929
கள்ளுண்ணாப் போழ்தில் களித்தானைக் காணுங்கால் உள்ளான்கொல் உண்டதன் சோர்வு.	930

 

 

 

Chapter 92: Harlots

Bedecked with bracelets, she seeks him not for love but money – her saccharine words are charged with disgrace.	911
Discern and spurn pretentious women who schemingly gloat.	912
The fake cuddling of women coveting money is like hugging an unknown corpse in a dark room.	913
The wise who seek the way of compassion are not swayed by trivial pleasures of covetous women.	914
Wise men renowned for their sagacity shun the trite frolics of women who profess love for all.	915
Those who care for themselves care not for the shoulders of those who offer exaggerated banal joys.	916
Those with discontented hearts embrace the shoulders of those who make love with devious thoughts in their hearts.	917
Those who cannot reason wisely see a divine enchantress in a dubious woman’s embrace.	918
Soft shoulders of loose women, decked with jewels, is the hell where imprudent louts dwell.	919
Deceitful women, drink and dice are friends of those wantonly dumping their wealth.	920
Deceitful women, drink and dice are friends of those deserted by the deity of wealth.	920 V2

---

அதிகாரம் 92: வரைவின் மகளிர்

அன்பின் விழையார் பொருள்விழையும் ஆய்தொடியார் இன்சொல் இழுக்குத் தரும்.	911
பயன்தூக்கிப் பண்புரைக்கும் பண்பில் மகளிர் நயன்தூக்கி நள்ளா விடல்.	912
பொருட்பெண்டிர் பொய்ம்மை முயக்கம் இருட்டறையில் ஏதில் பிணந்தழீஇ யற்று.	913
பொருட்பொருளார் புன்னலம் தோயார் அருட்பொருள் ஆயும் அறிவி னவர்.	914
பொதுநலத்தார் புன்னலம் தோயார் மதிநலத்தின் மாண்ட அறிவி னவர்.	915
தந்நலம் பாரிப்பார் தோயார் தகைசெருக்கிப் புன்னலம் பாரிப்பார் தோள்.	916
நிறைநெஞ்சம் இல்லவர் தோய்வர் பிறநெஞ்சிற் பேணிப் புணர்பவர் தோள்.	917
ஆயும் அறிவினர் அல்லார்க் கணங்கென்ப மாய மகளிர் முயக்கு.	918
வரைவிலா மாணிழையார் மென்தோள் புரையிலாப் பூரியர்கள் ஆழும் அளறு.	919
இருமனப் பெண்டிரும் கள்ளும் கவறும் திருநீக்கப் பட்டார் தொடர்பு.	920