Chapter 108: Vileness

By all appearances, the vile look so human; Such resemblance, I’ve nowhere seen.	1071
More gifted than those who know the right course Are the vile: their hearts have no remorse.	1072
Those who are base are like Devas They are free to do as they please.	1073
When they meet brutish people unfettered by scruples The lowest of the low take pride in surpassing them.	1074
The conformity of the vile is forced by fear And perhaps, a wee bit by desire.	1075
Like the broadcasting drum are the vile, Revealing everything confidential.	1076
The vile will not even wiggle their smeared dining fingers Unless their cheeks are cracked by a clenched fist.	1077
A word is enough to move the noble to help; Crushed like a sugarcane, the vile maybe of some use.	1078
When they see others well fed and well dressed The vile are adept at getting their flaws exposed.	1079
When in trouble, themselves, the vile swiftly sell. What else do they have as a skill?	1080

---

அதிகாரம் 108: கயமை

மக்களே போல்வர் கயவர் அவரன்ன ஒப்பாரி யாம்கண்ட தில்.	1071
நன்றறி வாரிற் கயவர் திருவுடையார் நெஞ்சத் தவலம் இலர்.	1072
தேவர் அனையர் கயவர் அவரும்தாம் மேவன செய்தொழுக லான்.	1073
அகப்பட்டி யாவாரைக் காணின் அவரின் மிகப்பட்டுச் செம்மாக்கும் கீழ்.	1074
அச்சமே கீழ்களது ஆசாரம் எச்சம் அவாவுண்டேல் உண்டாம் சிறிது.	1075
அறைபறை யன்னர் கயவர்தாம் கேட்ட மறைபிறர்க் குய்துரைக்க லான்.	1076
ஈர்ங்கை விதிரார் கயவர் கொடிறுடைக்கும் கூன்கையர் அல்லா தவர்க்கு.	1077
சொல்லப் பயன்படுவர் சான்றோர் கரும்புபோற் கொல்லப் பயன்படும் கீழ்.	1078
உடுப்பதூஉம் உண்பதூஉம் காணிற் பிறர்மேல் வடுக்காண வற்றாகும் கீழ்.	1079
எற்றிற் குரியர் கயவரொன் றுற்றக்கால் விற்றற் குரியர் விரைந்து.	1080

 

 

Chapter 107: The fear of seeking alms

Not concealing, they give with joy, and are as dear as eyes; Yet, to resist asking even from them is worth crores.	1061
Having to beg for survival, if anyone is destined, The Maker of this world be damned.	1062
Nothing can be more brazen than Banking on charity to end deprivation.	1063
No place is adequate to hold their nobility When, in direst straits, they seek no charity.	1064
Mere gruel made of clear water tastes sweetest When it is earned through earnest effort.	1065
Nothing but begging shames the tongue more Even if what is sought is water for the cow.	1066
I beg of all beggars: beg if you must, But beg not from those who conceal.	1067
The fragile boat of begging will be wrecked When it knocks against the rock of refusal.	1068
When I think of those who beg, my heart melts; When I think of those who refuse, it wilts.	1069
When one asks but is denied, his life departs; Where will he hide, the one who denies.	1070

 

---

அதிகாரம் 107: இரவச்சம்

கரவா துவந்தீயும் கண்ணன்னார் கண்ணும் இரவாமை கோடி யுறும்.	1061
இரந்தும் உயிர்வாழ்தல் வேண்டிற் பரந்து கெடுக உலகியற்றியான்.	1062
இன்மை இடும்பை இரந்துதீர் வாமென்னும் வன்மையின் வன்பாட்ட தில்.	1063
இடமெல்லாம் கொள்ளாத் தகைத்தே இடமில்லாக் காலும் இரவொல்லாச் சால்பு.	1064
தெண்ணீர் அடுபுற்கை யாயினும் தாள்தந்த துண்ணலின் ஊங்கினிய தில்.	1065
ஆவிற்கு நீரென் றிரப்பினும் நாவிற் கிரவின் இளிவந்த தில்.	1066
இரப்பன் இரப்பாரை எல்லாம் இரப்பிற் கரப்பார் இரவன்மின் என்று.	1067
இரவென்னும் ஏமாப்பில் தோணி கரவென்னும் பார்தாக்கப் பக்கு விடும்.	1068
இரவுள்ள உள்ளம் உருகும் கரவுள்ள உள்ளதூஉம் இன்றிக் கெடும்.	1069
கரப்பவர்க் கியாங்கொளிக்குங் கொல்லோ இரப்பவர் சொல்லாடப் போஒம் உயிர்.	1070

 

 

Chapter 106. Seeking Alms – A Satire*

Seeks alms if you find those worthy of benefaction; If they refuse, blame is theirs and not yours.	1051
Seeking alms causes us great delight If what is sought is got without any plight.	1052
With ungrudging hearts, they view charity as a duty To stand before them and beg – there’s a beauty!	1053
They know not withholding even in their dreams Same as giving it seems, asking them for alms.	1054
That the world has them who give and nothing conceal Is why others appear before them and for alms appeal.	1055
When we see those without the folly of concealing Gone are all the ills of having nothing.	1056
Seeing givers who do not mock and deride The heart delights and rejoices deep inside.	1057
If there be no mendicants, this vast moist world Will resemble wooden puppets that come and go.	1058
Ah, what is there to brag about those who give If there be none to seek and gladly receive.	1059
The denied mendicant should never feel indignant The pain of poverty is proof enough of its worth.	1060

* The extension, ‘A satire’, is not part of the original. In fact, I suspect that the satire is so subtle that many commentators have interpreted it literally, so much so that the verses in this chapter seem to border on the absurd. However, when we, rightly, view this as a satire, it reveals the wonderful, wicked humour of a ‘serious’ poet.

---

அதிகாரம் 106: இரவு

இரக்க இரத்தக்கார்க் காணின் கரப்பின் அவர்பழி தம்பழி அன்று.	1051
இன்பம் ஒருவற் கிரத்தல் இரந்தவை துன்பம் உறாஅ வரின்.	1052
கரப்பிலா நெஞ்சிற் கடனறிவார் முன்னின் நிரப்புமோர் ஏஎர் உடைத்து.	1053
இரத்தலும் ஈதலே போலும் கரத்தல் கனவிலும் தேற்றாதார் மாட்டு.	1054
கரப்பிலார் வையகத் துண்மையாற் கண்ணின் நிரப்பவர் மேற்கொள் வது.	1055
கரப்பிடும்பை இல்லாரைக் காணின் நிரப்பிடும்பை எல்லாம் ஒருங்கு கெடும்.	1056
இகழ்ந்தெள்ளா தீவாரைக் காணின் மகிழ்ந்துள்ளம் உள்ளுள் உவப்ப துடைத்து.	1057
இரப்பாரை இல்லாயின் ஈர்ங்கண்மா ஞாலம் மரப்பாவை சென்றுவந் தற்று.	1058
ஈவார்கண் என்னுண்டாம் தோற்றம் இரந்துகோள் மேவார் இலாஅக் கடை.	1059
இரப்பான் வெகுளாமை வேண்டும் நிரப்பிடும்பை தானேயும் சாலுங் கரி.	1060

 

 

Chapter 105: Poverty

If you ask, what torments more than poverty: Only poverty can torment more than poverty.	1041
Poverty is a wretch; This life and the next does it snatch.	1042
Ancestral legacy and parlance crumble in totality Due to hankering caused by poverty.	1043
From the high-born too, vile words may be born When deprivation makes them so cast down.	1044
From the one misery named penury Emanates many a worry.	1045
After deep reflection they may say words of deep essence Yet what the poor say may be seen to have no sense.	1046
Poverty aligned to no virtue makes even one’s mother Who bore bore him, to see him as a misfit.	1047
Did not my privation kill me yesterday? Does it have to be back again today?	1048
One may snatch a nap amidst raging fire But can not sleep a wink in poverty dire.	1049
When want does not make one give up desire It spells doom for salt and sour gruel next door.	1050

---

அதிகாரம் 105: நல்குரவு

இன்மையின் இன்னாத தியாதெனின் இன்மையின் இன்மையே இன்னா தது.	1041
இன்மை எனவொரு பாவி மறுமையும் இம்மையும் இன்றி வரும்.	1042
தொல்வரவும் தோலுங் கெடுக்கும் தொகையாக நல்குர வென்னும் நசை.	1043
தொல்வரவும் தோலுங் கெடுக்கும் தொகையாக நல்குர வீனும் நசை.	1043 V2 (வ.உ.சி)
இற்பிறந்தார் கண்ணேயும் இன்மை இளிவந்த சொற்பிறக்குஞ் சோர்வு தரும்.	1044
நல்குர வென்னும் இடும்பையுட் பல்குரைத் துன்பங்கள் சென்று படும்.	1045
நற்பொருள் நன்குணர்ந்து சொல்லினும் நல்கூர்ந்தார் சொற்பொருள் சோர்வு படும்.	1046
அறஞ்சாரா நல்குர வீன்றதா யானும் பிறன்போல நோக்கப் படும்.	1047
இன்றும் வருவது கொல்லோ நெருநலும் கொன்றது போலும் நிரப்பு.	1048
நெருப்பினுள் துஞ்சலும் ஆகும் நிரப்பினுள் யாதொன்றும் கண்பா டரிது.	1049
துப்பர வில்லார் துவரத் துறவாமை உப்பிற்குங் காடிக்குங் கூற்று.	1050

 

Chapter 104: Farming

The world tails the plough despite other pursuit Even if one toils, farming remains foremost.	1031
Farmers are the linchpin of the world All others not farming, it does hold.	1032
Only they live, who eat from what they plough Others follow, and to eat, they kowtow.	1033
Who bring their land under their crops’ shade Many states under their king’s reign shall bade.	1034
They never beg, nor deny others, givin’ what they seek Whose nature is to eat what they till and make.	1035
If tillers fold their hands still, sages who say “I’ve given up desire,” as such cannot stay.	1036
If one measure of soil, is turned fine and dried to a quarter, Good yield needs not a handful of manure.	1037
Worthier than ploughing is to manure the field; Weeding done, worthier than watering is to secure the yield.	1038
If from the land, her master stays off Like a wife, she’ll sulk and start a tiff.	1039
Seeing them say, “We have not” and loiter The Fair Lady Earth scorns them with laughter.	1040

 

---

அதிகாரம் 104: உழவு

சுழன்றும்ஏர்ப் பின்ன துலகம் அதனால் உழந்தும் உழவே தலை.	1031
உழுவார் உலகத்தார்க் காணி அஃதாற்றா தெழுவாரை எல்லாம் பொறுத்து.	1032
உழுதுண்டு வாழ்வாரே வாழ்வார்மற் றெல்லாம் தொழுதுண்டு பின்செல் பவர்.	1033
பலகுடை நீழலும் தங்குடைக்கீழ்க் காண்பர் அலகுடை நீழ லவர்.	1034
இரவார் இரப்பார்க்கொன் றீவர் கரவாது கைசெய்தூண் மாலை யவர்.	1035
உழவினார் கைம்மடங்கின் இல்லை விழைவதூஉம் விட்டேமென் பார்க்கு நிலை.	1036
தொடிப்புழுதி கஃசா உணக்கிற் பிடித்தெருவும் வேண்டாது சாலப் படும்.	1037
ஏரினும் நன்றால் எருவிடுதல் கட்டபின் நீரினும் நன்றதன் காப்பு.	1038
செல்லான் கிழவன் இருப்பின் நிலம்புலந் தில்லாளின் ஊடி விடும்.	1039
இலமென் றசைஇ இருப்பாரைக் காணின் நிலமென்னும் நல்லாள் நகும்.	1040