He said:
For those pining due to
Unrequited love –
How else can they draw strength
Than ride the mock ‘palm-horse’ *
To proclaim love and get relief.
1131 V1 (Manakudavar)
For those pining due to love,
Once enjoyed but now denied,
How else can they draw strength
Than ride the mock ‘palm-horse’
To proclaim love and feel relieved.
1131 V2 (Parimelazhagar)
The body and the soul
Able to bear no more
Have shed their reserve
That inhibits riding
The palm-horse, declaring love.
1132
Shyness and chivalry
I possessed once before.
All I am left with now
Is the mock palm-horse
The love-struck men mount.
1133
The gusting stream
Of love and lust
Will sweep away
My raft of modesty
And manly gallantry.
1134
She of small bangles
Beaded with garlands
Has left me with
The mock palm-horse
And blues of the dusk.
1135
My eyes refuse sleep
‘Cos of this naive girl.
Even at midnight
I think of mounting
The horse of palm fronds.
1136
She said:
Pining is aroused
By a sea of love.
Yet, we don’t mount the palm-horse.
What can indeed be better
Than to be born a woman?
1137
Love spared me not
For my reserve that is rare
Nor thought I deserve pity.
It has breached my covertness
And come out in the open.
1138
No one knows, thinking so
The love I conceal
Has revealed itself
On the streets via
Whispers and gossip.
1139 V1 (Parimelazhagar)
No one knows, bar me –
thinking so, my love
Has revealed itself,
Smearing on the streets
In a bemused state.
1139 V2 (Manakudavar)
Ignorant folks
Sneer at me
When they see me.
Ah, they haven’t been through
What I have undergone.
1140
* ‘Matal oortal/erutal’ – This was an ancient tradition for men referred to in old Tamil literature, of riding a mock horse made of palm fronds, while carrying the painting of the loved one, and proclaiming his love in public.
அதிகாரம் 114: நாணுத்துறவுரைத்தல்
| காமம் உழந்து வருந்தினார்க் கேமம் மடவல்ல தில்லை வலி. |
1131 |
| நோனா உடம்பும் உயிரும் மடலேறும் நாணினை நீக்கி நிறுத்து. |
1132 |
| நாணொடு நல்லாண்மை பண்டுடையே னின்றுடையேன் காமுற்றார் ஏறு மடல். |
1133 |
| காமக் கடும்புனல் உய்க்குமே நாணொடு நல்லாண்மை என்னும் புணை. |
1134 |
| தொடலைக் குறுந்தொடி தந்தாள் மடலொடு மாலை உழக்கும் துயர். |
1135 |
| மடலூர்தல் யாமத்தும் உள்ளுவேன் மன்ற படலொல்லா பேதைக்கென் கண். |
1136 |
| கடலன்ன காமம் உழந்தும் மடலேறாப் பெண்ணிற் பெருந்தக்க தில். |
1137 |
| நிறைஅரியர் மன்னளியர் என்னாது காமம் மறையிறந்து மன்று படும். |
1138 |
| அறிகிலார் எல்லாரும் என்றேயென் காமம் மறுகின் மறுகும் மருண்டு. |
1139 |
| யாம்கண்ணிற் காண நகுப அறிவில்லார் யாம்பட்ட தாம்படா வாறு. |
1140 |
Thirukkural in English 