Chapter 113: In praise of love

 

He said:

Milk mixed with honey it is

Saliva springing

From her mouth

With shiny teeth

And sweet words.

– Kural 1121

 

What is the soul

to the body?

Such is the bond

Between me

And my lady.

– Kural 1122

 

Pupil of my eye,

Go away!

There ain’t room enough

For the girl I love

She with a fine brow.

– Kural 1123

 

The girl decked with splendid jewels

Is my very life

When she is with me,

And brings on death

When she leaves me.

– Kural 1124

 

I shall remember

The nature of her

With bright warring eyes

If I ever forget her;

But I know not forgetting.

– Kural 1125

 

She said:

He never leaves my eyes.

When I blink, he remains

And yet stays unhurt.

He – my love,

Is exceptional.

– Kural 1126

 

My beloved resides

Within my eyes.

I never paint them

Lest he vanishes

For that brief time.

– Kural 1127

 

My beloved resides

Within my heart.

I fear eating food

That is steaming hot

Lest he gets burnt.

– Kural 1128

 

If I shut my eyes

He would be veiled;

Knowing this I sleep not.

Hence the townsfolk

Call him uncaring.

– Kural 1129

 

He lives with delight

Always in my heart.

But the townsfolk

Call him loveless

As he dwells apart.

– Kural 1130

 

அதிகாரம் 113: காதற்சிறப்புரைத்தல்

பாலொடு தேன்கலந் தற்றே பணிமொழி வாலெயி றூறிய நீர்.	1121
உடம்பொ டுயிரிடை என்ன மற்றன்ன மடந்தையொ டெம்மிடை நட்பு.	1122
கருமணியிற் பாவாய் நீ போதாயாம் வீழும் திருநுதற் கில்லை இடம்.	1123
வாழ்தல் உயிர்க்கன்னள் ஆயிழை சாதல் அதற்கன்னள் நீங்கு மிடத்து.	1124
உள்ளுவன் மன்யான் மறப்பின் மறப்பறியேன் ஒள்ளமர்க் கண்ணாள் குணம்.	1125
கண்ணுள்ளிற் போகார் இமைப்பிற் பருவரார் நுண்ணியரெம் காத லவர்.	1126
கண்ணுள்ளார் காத லவராகக் கண்ணும் எழுதேம் கரப்பாக் கறிந்து.	1127
நெஞ்சத்தார் காத லவராக வெய்துண்டல் அஞ்சுதும் வேபாக் கறிந்து.	1128
இமைப்பிற் கரப்பாக் கறிவல் அனைத்திற்கே ஏதிலர் என்னுமிவ் வூர்.	1129
உவந்துறைவ ருள்ளத்துள் என்றும் இகந்துறைவர் ஏதிலர் என்னுமிவ் வூர்.	1130

 

Chapter 112: In praise of her charms

Bless you Anicham*,

You’re soft, no doubt!

More delicate

Than you, is she

Who I covet.

– Kural 1111

(*Anicham – a mythical flower so sensitive that it droops or withers if anyone even smells it.)

 

How you’re seduced, my heart,

When you see a flower.

Flowers seen by all,

You are mistaken,

Are not her eyes.

– Kural 1112

 

She of supple arms,

Tender-sprouts her body,

Pearly is her smile,

Heady is her smell,

Spear-like her smeared* eyes.

– Kural 1113

* Tamil women used to paint their eyebrows and eyelids with collyrium, a black eyeshadow.

 

Feeling it’s no match,

Lily would wilt down

And stare at the ground

If it sees the eyes of her

Who wears graceful jewels.

– Kural 1114

 

She has worn anicham flower

Without pinching out its stalk.

Her slender waist

May no more hear

Auspicious drums.

 – Kural 1115

 

Which is the moon

And which the girl’s face,

Unable to discern,

The baffled stars have

Strayed from their course.

 – Kural 1116

 

The glistening moon

That wanes and waxes

Is marred by vacant spaces.

Is there a single taint

On my maiden’s face?

– Kural 1117

 

Long live moon!

I shall love you too

If only

You can be radiant

As my girl’s face.

– Kural 1118

 

She has eyes like a broad flower.

Moon,

If you can resemble her face

You need not appear

For everyone to see.

– Kural 1119

 

Anicham flower

And annam’s* feather:

Under milady’s feet,

They are nothing but

Nerunji thorn fruit.

– Kural 1120

* Annam – a mythical species of swan, that can sift water and milk, and is used in poems as a metaphor or simile for gracious gait and gentle looks. Also, the vehicle of Lord Brahma.
* Nerunji – A common herb with thorny fruits (terrestris tribulis/ cow’s thorn/ caltrop/cat’s head)

 

அதிகாரம் 112: நலம்புனைந்துரைத்தல்

நன்னீரை வாழி அனிச்சமே நின்னினும் மென்னீரள் யாம்வீழ் பவள்.	1111
மலர்காணின் மையாத்தி நெஞ்சே இவள்கண் பலர்காணும் பூவொக்கும் என்று.	1112
முறிமேனி முத்தம் முறுவல் வெறிநாற்றம் வேலுண்கண் வேய்த்தோ ளவட்கு.	1113
காணின் குவளை கவிழ்ந்து நிலனோக்கும் மாணிழை கண்ணொவ்வேம் என்று.	1114
அனிச்சப்பூக் கால்களையாள் பெய்தாள் நுசுப்பிற்கு நல்ல பாடாஅ பறை,	1115
மதியும் மடந்தை முகனும் அறியா பதியிற் கலங்கிய மீன்.	1116
அறுவாய் நிறைந்த அவிர்மதிக்குப் போல மறுவுண்டோ மாதர் முகத்து.	1117
மாதர் முகம்போல் ஒளிவிட வல்லையேல் காதலை வாழி மதி.	1118
மலரன்ன கண்ணாள் முகமொத்தி யாயின் பலர்காணத் தோன்றல் மதி.	1119
அனிச்சமும் அன்னத்தின் தூவியும் மாதர் அடிக்கு நெருஞ்சிப் பழம்.	1120

 

Chapter 111: The joy of making love

The five senses of
Sight, aural, taste, smell and touch
Come alive
Only with this girl
Of gleaming bangles.

– Kural 1101

 

For any disease
The cure lies elsewhere.
My girl decked with jewels
Is herself the cure for
The ailment she induced.

– Kural 1102

 

When we find on the one we love
A soft shoulder to sleep on,
Can it be sweeter –
The divine world of
the lotus-eyed god?

– Kural 1103

 
It sears when I go far
It chills when I get near
Such a fire
Wherefrom did
She acquire?

– Kural 1104

 

The moment I desire anything
That very thing they seem to be:
The shoulders of her
Whose tresses flow down
adorned with flowers.

– Kural 1105

 

Whenever she embraces me
Her touch, o her touch
Is so good, my life sprouts afresh!
This artless maiden’s arms
Are for sure made of nectar.

– Kural 1106

 

Taking from our house
All that we possess,
To share with and feed others
Amma!
Cuddling this woman is as good.
(Version 1)

 

Cuddling this woman,
Her complexion that of mango,
Wow! it is much the same as
Feeding others and sharing with them
Hard earned wealth from our house.
(Version 2)

– Kural 1107

 
We both desire each other
And delightful it is
Our tight hug
Which lets nothing betwixt
Not even air.

– Kural 1108

 

Pouting after a tiff,
Patching up and making out,
These are the perks
Gained by those
United in love.

– Kural 1109

 

The more we learn, the more we learn
There is much unknown.
Same it is with love,
The more I lie with the bejewelled girl
(The more I learn there are joys untold).

– Kural 1110

 

அதிகாரம் 111: புணர்ச்சி மகிழ்தல்

கண்டுகேட் டுண்டுயிர்த் துற்றறியும் ஐம்புலனும் ஒண்டொடி கண்ணே உள.	1101
பிணிக்கு மருந்து பிறமன் அணியிழை தன்நோய்க்குத் தானே மருந்து.	1102
தாம்வீழ்வார் மென்றோள் துயிலின் இனிதுகொல் தாமரைக் கண்ணான் உலகு.	1103
நீங்கின் தெறூஉங் குறுகுங்கால் தண்ணென்னும் தீயாண்டுப் பெற்றாள் இவள்.	1104
வேட்ட பொழுதின் அவையவை போலுமே தோட்டார் கதுப்பினாள் தோள்.	1105
உறுதோ றுயிர்தளிர்ப்பத் தீண்டலால் பேதைக் கமிழ்தின் இயன்றன தோள்.	1106
தம்மில் இருந்து தமதுபாத் துண்டற்றால் அம்மா அரிவை முயக்கு.	1107
வீழும் இருவர்க் கினிதே வளியிடை போழப் படாஅ முயக்கு.	1108
ஊடல் உணர்தல் புணர்தல் இவைகாமம் கூடியார் பெற்ற பயன்.	1109
அறிதோ றறியாமை கண்டற்றால் காமம் செறிதோறும் சேயிழை மாட்டு.	1110

 

 

Chapter 110: Reading the cues

Her gorging eyes
Have two gazes.
One gaze inflicts the malady.
The other gaze is remedy
For that malady.

– Kural 1091

 

Her furtive eyes
Steal a fleeting look.
Half the love
Lies in it,
nay much more.

– Kural 1092

 

She looked at me.
Looking, she turned coy.
That was how
She watered
The crop of our love.

– Kural 1093

 

When I look at her
She stares at the ground.
When I turn my gaze
She looks at me
And smiles gently.

– Kural 1094

 

She peeks at me
Not directly
But as if she
Squinted an eye,
And then simpers.
(Version 1)

Her look lets out
Not a single cue.
Coyly she smiles
As if she meant
Something else.
(Version 2)

– Kural 1095

 

She speaks as if
She is hostile.
She feigns anger.
I do sense soon
What she does mean.

– Kural 1096

 

Harsh words with no real anger,
And a put-on angry stare:
These are the cues;
She seems hostile
but loves me true.

– Kural 1097

 

A certain beauty lies
In this pliant girl:
Oh, the way she smiles,
Gently, her heart melting,
When I look at her!

– Kural 1098

 

We give each other
Such distant looks
Like we’re strangers.
Only lovers
Can do that.

– Kural 1099

 

When my eyes
Meet her eyes,
And concur,
Spoken words
Have no use.

– Kural 1100

 

அதிகாரம் 110: குறிப்பறிதல்

இருநோக் கிவளுண்கண் உள்ள தொருநோக்கு நோய்நோக்கொன் றந்தோய் மருந்து.	1091
கண்களவு கொள்ளும் சிறுநோக்கம் காமத்தில் சொம்பாகம் அன்று பெரிது.	1092
நோக்கினாள் நோக்கி இறைஞ்சினாள் அஃதவள் யாப்பினுள் அட்டிய நீர்.	1093
யானோக்குங் காலை நிலன்நோக்கும் நோக்காக்கால் தானோக்கி மெல்ல நகும்.	1094
குறிக்கொண்டு நோக்காமை அல்லால் ஒருகண் சிறக்கணித்தாள் போல நகும்.	1095
உறாஅ தவர்போற் சொலினும் செறாஅர்சொல் ஒல்லை உணரப் படும்.	1096
செறாஅச் சிறுசொல்லும் செற்றார்போல் நோக்கும் உறாஅர்போன் றுற்றார் குறிப்பு.	1097
அசையியற் குண்டாண்டோர் ஏஎர்யான் நோக்கப் பசையினள் பைய நகும்.	1098
ஏதிலார் போலப் பொதுநோக்கு நோக்குதல் காதலார் கண்ணே உள.	1099
கண்ணொடு கண்ணிணை நோக்கொக்கின் வாய்ச்சொற்கள் என்ன பயனும் இல.	1100

 

 

Chapter 109: Beauty that torments

 

Book III: Kaamam (Love)

She with sturdy studs
Is she an angel?
A peafowl special?
Or just a damsel?
My heart is dazzled.

– Kural 1081

 

The girl who I gazed at,
With the gaze she returned
She seemed to resemble
A bellicose angel
Coming with an army.

– Kural 1082

 

What is known as Death
I knew not before.
Now I do. She comes
With feminine graces
And immense warring eyes.

– Kural 1083

The eyes of this naive girl
With feminine graces
Are warring with looks
That devour the lives
Of those who see her.

– Kural 1084

Is that Death?
Or eyes?
Or doe?
The gaze of the young lass
Has all these three.

– Kural 1085

 

If only her cruel brows
Were not bent (as a bow)
Her eyes would not shoot
So much misery
That makes me quiver.
(Version 1)

If only her cruel eyebrows
Bend not to conceal (what she feels)
Her eyes would not cause
So much misery
That makes me quiver.
(Version 2)

– Kural 1086

 

As a robe over
a rutting tusker
That covers its eyes
Lies a veil over
Her shapely bosom.

– Kural 1087

 

My valour which forced even foes
Who never faced me in battle
To fear me
Lies shattered before
Her glowing brow.

– Kural 1088

 

Adorned with the innocent
Gaze of a gazelle,
And modesty to boot,
Of what use to her are jewels
Made of extrinsic materials.

– Kural 1089

 

Brewed spirits intoxicate
Only when they are consumed.
They cannot, like love,
Enthrall even those
Who merely behold.

– Kural 1090

 

[*1086 V1: Based on commentary by Magudeswaran; V2: Ma.Ra.Po.Gurusamy]

 

அதிகாரம் 109: தகையணங்குறுத்தல்

அணங்குகொல் ஆய்மயில் கொல்லோ கனங்குழை மாதர்கொல் மாலுமென் நெஞ்சு.	1081
நோக்கினாள் நோக்கெதிர் நோக்குதல் தாக்கணங்கு தானைக்கொண் டன்ன துடைத்து.	1082
பண்டறியேன் கூற்றென் பதனை இனியறிந்தேன் பெண்டகையாற் பேரமர்க் கட்டு.	1083
கண்டார் உயிருண்ணும் தோற்றத்தான் பெண்டகைப் பேதைக் கமர்த்தன கண்.	1084
கூற்றமோ கண்ணோ பிணையோ மடவரல் நோக்கமிம் மூன்றும் உடைத்து.	1085
கொடும்புருவம் கோடா மறைப்பின் நடுங்கஞர் செய்யல மன்இவள் கண்.	1086
கடாஅக் களிற்றின்மேல் கட்பாடாம் மாதர் படாஅ முலைமேல் துகில்.	1087
ஒண்ணுதற் கோஒ உடைந்ததே ஞாட்பினுள் நண்ணாரும் உட்குமென் பீடு.	1088
பிணையேர் மடநோக்கும் நாணும் உடையாட் கணி எவனோ ஏதில தந்து.	1089
உண்டார்கண் அல்ல தடுநறாக் காமம்போல் கண்டார் மகிழ்செய்தல் இன்று.	1090