Chapter 107: The fear of seeking alms

Not concealing, they give with joy, and are as dear as eyes; Yet, to resist asking even from them is worth crores.	1061
Having to beg for survival, if anyone is destined, The Maker of this world be damned.	1062
Nothing can be more brazen than Banking on charity to end deprivation.	1063
No place is adequate to hold their nobility When, in direst straits, they seek no charity.	1064
Mere gruel made of clear water tastes sweetest When it is earned through earnest effort.	1065
Nothing but begging shames the tongue more Even if what is sought is water for the cow.	1066
I beg of all beggars: beg if you must, But beg not from those who conceal.	1067
The fragile boat of begging will be wrecked When it knocks against the rock of refusal.	1068
When I think of those who beg, my heart melts; When I think of those who refuse, it wilts.	1069
When one asks but is denied, his life departs; Where will he hide, the one who denies.	1070

 

---

அதிகாரம் 107: இரவச்சம்

கரவா துவந்தீயும் கண்ணன்னார் கண்ணும் இரவாமை கோடி யுறும்.	1061
இரந்தும் உயிர்வாழ்தல் வேண்டிற் பரந்து கெடுக உலகியற்றியான்.	1062
இன்மை இடும்பை இரந்துதீர் வாமென்னும் வன்மையின் வன்பாட்ட தில்.	1063
இடமெல்லாம் கொள்ளாத் தகைத்தே இடமில்லாக் காலும் இரவொல்லாச் சால்பு.	1064
தெண்ணீர் அடுபுற்கை யாயினும் தாள்தந்த துண்ணலின் ஊங்கினிய தில்.	1065
ஆவிற்கு நீரென் றிரப்பினும் நாவிற் கிரவின் இளிவந்த தில்.	1066
இரப்பன் இரப்பாரை எல்லாம் இரப்பிற் கரப்பார் இரவன்மின் என்று.	1067
இரவென்னும் ஏமாப்பில் தோணி கரவென்னும் பார்தாக்கப் பக்கு விடும்.	1068
இரவுள்ள உள்ளம் உருகும் கரவுள்ள உள்ளதூஉம் இன்றிக் கெடும்.	1069
கரப்பவர்க் கியாங்கொளிக்குங் கொல்லோ இரப்பவர் சொல்லாடப் போஒம் உயிர்.	1070